دیواره های گلی تراس های برنج در بانائوئه آنقدر زیبا هستند که برای بازدید از آنها سوار اتوبوس شده و خود را به این شهر بومی منحصر به فرد برسانید. سیستم کشاورزی این مکان 2000 سال پیش ساخته شده و از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است و در عین حال بسیار نیز کاربردی می باشد. هرچند که دشت های آرام و تاثیرگذار این منطقه به تنهایی دلیل کافی برای بازدید از آن را در اختیار شما قرار می دهند اما بازدید از محافظ های چوبی برنج این تجربه را ارزشمندتر نیز می کند. بنا بر باور عموم، این مجسمه های باستانی و زمخت برای حفاظت از دانه های برنج در مقابل آسیب های مختلف به کار می رفته اند. هرچند صنعت گردشگری، دنیای غربی را به این شیوه ی زندگی باستانی انتقال داده و یک بازار بزرگ گردشگری در این منطقه راه انداخته است، اما آن دسته از افرادی که همچنان خواهان تجربه ای اصیل تر هستند می توانند از شهرهایی که توریست ها کمتر به آن سر می زنند و در آنها محصول برنج هنوز جز اصلی اقتصاد به شمار می رود، بازدید کنند.
میندورو جزیره ای است که از دو منطقه ی مختلف به نام های میندورو شرقی و غربی تشکیل شده که با رشته کوه های بلند از هم جدا می شوند. قسمت های شمالی این منطقه دورافتاده بوده و عمدتا خانه ی قبایل بدوی مانگایان می باشد. در میندورو شرقی، مهم ترین مکان گردشگری شهر پوئرتو گالرا است که با داشتن تفرجگاه ها و سواحل ماسه ای سفید، مکانی ایده آل برای دوستداران آب به شمار می رود. همچنین اینجا محلی مناسب برای سفر با جیپ در دل طبیعت است، ضمن اینکه جنگل های بارانی مالامال از ارکیده، آبشارها و رودخانه های مناسب برای کایاک سواری به جذابیت میندورو برای طبیعت گردان می افزاید.