توکیو جاذبهای قوی و بینهایت دارد. آنچه در نگاه اول به چشم میخورد گوناگونی و گستردگی شهر است. علائم نئونی، معبدهای باستانی و برجهای آسمان خراش همگی در یک شهر گردهم آمدهاند. در ناحیه مترو بیش از ۳۵ میلیون جمعیت حضور دارد: به این میماند که دو-سوم جمعیت بریتانیا را در یک شهر قرار دهی و انتظار داشته باشی که قطارها به موقع حرکت کنند و ترافیک روان باشد.
آن دوران اوایل نویسندگی من بود و جای تعجب ندارد که رمان «Blue Light Yokohama» را در توکیو نوشتم.
اهالی توکیو علاقه دارند به دیگران یادآوری کنند که تعداد ستارههای میشلین (میزان سنجش کیفیت رستوران) در توکیو از پاریس و لندن بیشتر است. غذاهای خوشمزه اینجا لزوما گرانقیمت نیستند.
در سفر اخیرم، من و دوستم از پارک «میمونهای برفی جیگوکودانی» دیدن کردیم و در حالی در انتظار اتوبوس بودیم تا به توکیو بازگردیم، ناگهان خود را در حال غذا خوردن در خانهی مردی یافتیم. با گوگل یا استریت ویو چنین چیزهایی را نمیتوان پیدا کرد.
وقتی در ۲۰۱۰ برای اولین بار به توکیو آمدم کارمندی در گرمابه به من گفت: توکیو یک میلیون شهر است. ظاهرا هم همینطور است. «هارایوکو» حرکاتی موزون و دسته جمعی است که نوجوانانی مطابق با مد روز با یکدیگر اجرا میکنند، اما میتوان با ۱۰ دقیقه پیادهروی به معبد میجی ژینگو رسید.
در این معبد زوجی جوان به صورت سنتی ازدواج میکنند: عروس کیمونوی سفیدی به تن کرده و روحانی معبد کفشهای پاشنهدار به پا کرده است.
پارک «Todoroki Ravine» یکی دیگر از دیدنیهای زیبای توکیو است و نباید از دیدن آن غافل شد. این پارک در حقیقت درهای باریک است که در کنارش رودی جریان دارد و دارای حکاکیهای سنگی، پلهای قدیمی و بیشههای بامبو است.
در حین گشت زدن بوی خزه به مشام میرسد و آوای ناقوس معابد به گوش میخورد.
ترجیح میدهم به جای رفتن به کوه فوجی، به کوه تاکائو سفر کنم. مسیری دیدنی و با هزینهی ورودی کمتر به بالای کوه در دسترس است. علاوهبر آن اگر قبل از تعطیلی سوشی بار وارد رستوران شوید، آنها معمولا بشقاب شما را پر خواهند کرد، زیرا قوانین مربوط به ماهی، تنها تا زمانی محدود اجازه میدهند ماهی سرو شود.
«پل رنگینکمان» با نور خورشید کار میکند و وقتی روشن میشود بسیار باشکوه است. این محل چشمانداز مورد علاقهی من در توکیو است. کسانی که از ارتفاع نمیترسند میتوانند با پای پیاده از روی آن عبور کنند و دورنمای پرتلالو توکیو را تماشا کنند. آب زیرین پل از طریق بازتاب نئون قایقهای مخصوص مهمانی که در گذر هستند رنگارنگ میشود.
گردشگران نباید از وسعت توکیو، یا از اینکه اگر زبان ژاپنی بلد نباشند دچار سردرگمی میشوند وحشت کنند. بسیاری از علائم به زبان انگلیسی است و مردم برای کمک به شما تمایل زیادی دارند. از کارت «سویکا» یا «پازمو» استفاده کنید: این کارت با کارت سفر اویستر لندن شباهت زیادی دارند، اما در ژاپن میتوان از این کارتها برای خرید هم بهره گرفت.
سایت رسمی «Go Tokyo» راهنماهای ضروری و برنامههای مخصوص جابهجایی در شهر در دسترس است که شامل برنامه سفر با مترو است. وبسایت «Tokyo Free Guide» تورهای پیادهروی رایگان را تنظیم میکند.
از «Metropolian Government Building Observatory» که رایگان است دیدن کنید. این ساختمان به حدی بلند است که در مسیر آسانسور به قسمت بالایی ساختمان گوش شما بر اثر تغییر فشار خواهد گرفت. آنجا دورنماهایی از کوه فوجی دیده میشود و علاوهبر آن مغازهی سوغاتی فروشی جذابی وجود دارد. این محل هم در روز و هم در شب بسیار تماشایی است.
یاکیتوری مرکز غذاهای خیابانی است. بیشتر غذاها را گوشتهای کبابی روی سیخ تشکیل میدهد که نمکزده و لعابدار هستند. مموری لین (Memory Lane) محلی است آکنده از فانوسهای سرخ و سیمکشیهای بیحفاظ که در زیر محل عبور قطار گرفته است. ژاپن مدرن و باستانی در این محل به هم میرسند.
عکسی از من و دوستم در کنار رود یوکوهاما و در حال تماشای نورهای نئونی وجود دارد. این عکس مورد علاقهی من از اولین سفرم است. این اولین ماموریت من به این «مقصد افراطی» بود که به عنوان نویسندهی مجلهی سفر به آن سفر کردم.
من در میانه دهه سوم زندگیام بودم، بنابراین بسیار هیجان داشتم. توری که با آن سفر کردم پر از افراد مسن و پیر بود، از این رو با راهنمای تور، مردمی فرانسوی که با زنی ژاپنی وصلت کرده بود، طرح دوستی ریختم.
نئونی که آب و چرخوفلک یوکوهاما را نمایان میکند در پسزمینه قرار دارد. ما هر دو غرق در صحبت شده بودیم و همزمان به آبها خیره نگاه میکردیم.
تمایل شدید من به کشف روح توکیو به این معنا است که رابطهی من با شهر بسیار منحصر به فرد است- با وجود اینکه این شهر بسیار فراموشکار است.
دو سال را برای تحقیق در مورد رمان «Blue Light Yokohama» گذراندم، رمانی که نام آن از آهنگی عاشقانه ساختهی آیومی ایشیدا برگرفته شده است. این آهنگ در کریسمس ۱۹۶۸، محبوبترین آهنگ در ژاپن بوده است.
چراغهای خیابانی یوکوهاما با گاز کار میکرده و با نور آبی میدرخشیده است. متن آهنگ کمی عجیب به نظر میرسد: ایشیدا به جای مخاطب قرار دادن معشوقهاش، با شهر سخن میگوید.
توکیو جاذبهای قوی و بینهایت دارد. آنچه در نگاه اول به چشم میخورد گوناگونی و گستردگی شهر است. علائم نئونی، معبدهای باستانی و برجهای آسمان خراش همگی در یک شهر گردهم آمدهاند. در ناحیه مترو بیش از ۳۵ میلیون جمعیت حضور دارد: به این میماند که دو-سوم جمعیت بریتانیا را در یک شهر قرار دهی و انتظار داشته باشی که قطارها به موقع حرکت کنند و ترافیک روان باشد.
آن دوران اوایل نویسندگی من بود و جای تعجب ندارد که رمان «Blue Light Yokohama» را در توکیو نوشتم.
اهالی توکیو علاقه دارند به دیگران یادآوری کنند که تعداد ستارههای میشلین (میزان سنجش کیفیت رستوران) در توکیو از پاریس و لندن بیشتر است. غذاهای خوشمزه اینجا لزوما گرانقیمت نیستند.
در سفر اخیرم، من و دوستم از پارک «میمونهای برفی جیگوکودانی» دیدن کردیم و در حالی در انتظار اتوبوس بودیم تا به توکیو بازگردیم، ناگهان خود را در حال غذا خوردن در خانهی مردی یافتیم. با گوگل یا استریت ویو چنین چیزهایی را نمیتوان پیدا کرد.
وقتی در ۲۰۱۰ برای اولین بار به توکیو آمدم کارمندی در گرمابه به من گفت: توکیو یک میلیون شهر است. ظاهرا هم همینطور است. «هارایوکو» حرکاتی موزون و دسته جمعی است که نوجوانانی مطابق با مد روز با یکدیگر اجرا میکنند، اما میتوان با ۱۰ دقیقه پیادهروی به معبد میجی ژینگو رسید.
در این معبد زوجی جوان به صورت سنتی ازدواج میکنند: عروس کیمونوی سفیدی به تن کرده و روحانی معبد کفشهای پاشنهدار به پا کرده است.
پارک «Todoroki Ravine» یکی دیگر از دیدنیهای زیبای توکیو است و نباید از دیدن آن غافل شد. این پارک در حقیقت درهای باریک است که در کنارش رودی جریان دارد و دارای حکاکیهای سنگی، پلهای قدیمی و بیشههای بامبو است.
در حین گشت زدن بوی خزه به مشام میرسد و آوای ناقوس معابد به گوش میخورد.
ترجیح میدهم به جای رفتن به کوه فوجی، به کوه تاکائو سفر کنم. مسیری دیدنی و با هزینهی ورودی کمتر به بالای کوه در دسترس است. علاوهبر آن اگر قبل از تعطیلی سوشی بار وارد رستوران شوید، آنها معمولا بشقاب شما را پر خواهند کرد، زیرا قوانین مربوط به ماهی، تنها تا زمانی محدود اجازه میدهند ماهی سرو شود.
«پل رنگینکمان» با نور خورشید کار میکند و وقتی روشن میشود بسیار باشکوه است. این محل چشمانداز مورد علاقهی من در توکیو است. کسانی که از ارتفاع نمیترسند میتوانند با پای پیاده از روی آن عبور کنند و دورنمای پرتلالو توکیو را تماشا کنند. آب زیرین پل از طریق بازتاب نئون قایقهای مخصوص مهمانی که در گذر هستند رنگارنگ میشود.
گردشگران نباید از وسعت توکیو، یا از اینکه اگر زبان ژاپنی بلد نباشند دچار سردرگمی میشوند وحشت کنند. بسیاری از علائم به زبان انگلیسی است و مردم برای کمک به شما تمایل زیادی دارند. از کارت «سویکا» یا «پازمو» استفاده کنید: این کارت با کارت سفر اویستر لندن شباهت زیادی دارند، اما در ژاپن میتوان از این کارتها برای خرید هم بهره گرفت.
سایت رسمی «Go Tokyo» راهنماهای ضروری و برنامههای مخصوص جابهجایی در شهر در دسترس است که شامل برنامه سفر با مترو است. وبسایت «Tokyo Free Guide» تورهای پیادهروی رایگان را تنظیم میکند.
از «Metropolian Government Building Observatory» که رایگان است دیدن کنید. این ساختمان به حدی بلند است که در مسیر آسانسور به قسمت بالایی ساختمان گوش شما بر اثر تغییر فشار خواهد گرفت. آنجا دورنماهایی از کوه فوجی دیده میشود و علاوهبر آن مغازهی سوغاتی فروشی جذابی وجود دارد. این محل هم در روز و هم در شب بسیار تماشایی است.
یاکیتوری مرکز غذاهای خیابانی است. بیشتر غذاها را گوشتهای کبابی روی سیخ تشکیل میدهد که نمکزده و لعابدار هستند. مموری لین (Memory Lane) محلی است آکنده از فانوسهای سرخ و سیمکشیهای بیحفاظ که در زیر محل عبور قطار گرفته است. ژاپن مدرن و باستانی در این محل به هم میرسند.
عکسی از من و دوستم در کنار رود یوکوهاما و در حال تماشای نورهای نئونی وجود دارد. این عکس مورد علاقهی من از اولین سفرم است. این اولین ماموریت من به این «مقصد افراطی» بود که به عنوان نویسندهی مجلهی سفر به آن سفر کردم.
من در میانه دهه سوم زندگیام بودم، بنابراین بسیار هیجان داشتم. توری که با آن سفر کردم پر از افراد مسن و پیر بود، از این رو با راهنمای تور، مردمی فرانسوی که با زنی ژاپنی وصلت کرده بود، طرح دوستی ریختم.
نئونی که آب و چرخوفلک یوکوهاما را نمایان میکند در پسزمینه قرار دارد. ما هر دو غرق در صحبت شده بودیم و همزمان به آبها خیره نگاه میکردیم.
تمایل شدید من به کشف روح توکیو به این معنا است که رابطهی من با شهر بسیار منحصر به فرد است- با وجود اینکه این شهر بسیار فراموشکار است.
دو سال را برای تحقیق در مورد رمان «Blue Light Yokohama» گذراندم، رمانی که نام آن از آهنگی عاشقانه ساختهی آیومی ایشیدا برگرفته شده است. این آهنگ در کریسمس ۱۹۶۸، محبوبترین آهنگ در ژاپن بوده است.
چراغهای خیابانی یوکوهاما با گاز کار میکرده و با نور آبی میدرخشیده است. متن آهنگ کمی عجیب به نظر میرسد: ایشیدا به جای مخاطب قرار دادن معشوقهاش، با شهر سخن میگوید.
فرودگاه بینالمللی کانسای دومین فرودگاه مهم کشور ژاپن محسوب میشود که بر روی جزیرهای مصنوعی در میان خلیج ازاکا و ۳۸ کیلومتری جنوب غربی ایستگاه ازاکا قرار دارد. این فرودگاه در سال ۱۹۹۴ بهمنظور کاهش بار ترافیکی فرودگاه بینالمللی ازاکا آغاز به کار کرده است. از آنجایی که فرودگاه ازاکا در نزدیکی حومه پر جمعیت شهرهای ایتامی و تویوناکا و در جوار ساختمانهای بلند مرتبه قرار دارد، راهی برای توسعه آن وجود نداشت. بنابراین، ایجاد فرودگاهی بر روی جزیرهای مصنوعی به طول ۴ کیلومتر و عرض ۲/۵ کیلومتر برای راهحل پیشنهاد شد.
پس از تایید طرح، پروژه احداث آن در سال ۱۹۸۷ کلید خورد و در حدود ۴۸،۰۰۰ بلوک سنگی و بتنی در داخل دریا بهصورت عمودی نصب شد. همچنین سه کوه برای دفن ۲۱،۰۰۰،۰۰۰ مترمکعب زباله حفر شد. علاوه بر این، ۱۰،۰۰۰ هزار نفر کارگر در طی ۱۰ میلیون ساعت کاری و در عرض سه سال، با استفاده از ۸۰ کشتی، لایهای به پهنای ۳۰ متر در داخل دریا را ایجاد کردند. پلی به طول سه کیلومتر تنها راه ارتباطی این فرودگاه با جزیره اصلی است.
هزینه کل ساخت فرودگاه کانسای بالغبر ۲۰ بیلیون دلار برآورد شده است که هزینههای احیای زمین، دو باند فرودگاهی، پایانه مسافری و تسهیلات رفاهی را در برمیگیرد. البته بخشی از هزینههای اضافی به دلیل سستی خاک در خلیج ازاکا بر پروژه تحمیل شده بود. از آنجایی که به دلیل رانش زمین و سستی خاک منطقه خطر جدی امنیت فرودگاه را دچار مخاطره میکرد، کلیه تدابیر لازم در خصوص مهندسی ژئوتکنیکی برای تامین امنیت پروژه پیشبینی شد. با وجود کلیه حوادث ناخوشایند در ابتدای پروژه، فرودگاه کانسای موفقیت بزرگی در زمینه مهندسی به شمار میرود. از اینرو، در سال ۲۰۰۱ فرودگاه مذکور در رده «شاهکارهای مهندسی هزاره» قرار گرفت و جایزه خود را از انجمن مهندسی عمران آمریکا دریافت کرد.
تجربههای به دست آمده در طول ساخت این فرودگاه به حدی مورد توجه قرار گرفت که در پروژه ساخت سه فرودگاه مهم دیگر بر روی جزیرههای مصنوعی از جمله فرودگاه نیو کیتاکیوشو (New Kitakyushu)، فرودگاه کوب (Kobe) و فرودگاه بینالمللی چوبو سنتریر ((Chūbu Centrair) مورد استفاده قرار گرفت.
ژاپن، وطن چشم بادامیها، فرهنگ و تمدن غنی دارد. مردم این کشور به سختکوشی شهرت دارند و از پیشگامان توسعهی فناوریهای علمی در آسیا و جهان به شمار میروند. تفاوتهای گستردهی فرهنگی میان شرق و غرب آسیا سبب شده است که بسیاری از قوانین و حقایق مربوط به این کشور برای ما جالب و تازه بهنظر برسد. در این مقاله به معرفی ۵۶ حقیقت جالب در مورد این کشور میپردازیم:
۱. هر ساله حدود ۱۵۰۰ زمین لرزه ژاپن را میلرزاند.
۲. در ژاپن بیش از ۵۰ هزار نفر بالای صد سال سن، زندگی میکنند.
۳. قدیمیترین کارخانهی جهان در ژاپن قرار داشت که از سال ۵۷۸ میلادی تا سال ۲۰۰۶ فعال بود.
۴. ژاپن ۶۸۰۰ جزیره را در بر میگیرد.
۵. قطارهای ژاپن از منظمترین قطارهای جهان است. متوسط تاخیر آنها فقط ۱۸ ثانیه است!
۶. هندوانههای مربعی شکل توسط کشاورزان ژاپنی پرورش داده میشود تا بتوانند راحتتر آنها را انبار و نگهداری کنند.
۷. در ژاپن تعداد حیوانات خانگی بیشتر از تعداد کودکان است!
۸. در ژاپن اغلب خانوادهها (در ۹۸ درصد فرزندخواندگیها) پسرهای بزرگسال را به فرزندی قبول میکنند تا کسب و کار خانوادگیشان در داخل خانوادهی خودشان باقی بماند.
۹. یک فرد ژاپنی که در حادثهی غرق شدن کشتی تایتانیک نجات یافت، در کشور خود «ترسو و نامرد» خوانده میشود، چون با بقیهی مسافران نمرده است!
۱۰. در ژاپن ۹۰ درصد گوشیهای تلفن همراه ضد آب هستند چون جوانها حتی هنگام دوش گرفتن نیز از گوشیهای خود استفاده میکنند.
۱۱. در ژاپن یک «کافهی گربه» وجود دارد که میتوانید برای صرف قهوه به آنجا رفته و چند ساعت را کنار گربهها بگذرانید!
۱۲. در ژاپن ۵/۵۲ میلیون دستگاه فروش اتوماتیک وجود دارد.
۱۳. خوابیدن در ساعات کاری در ژاپن قابل قبول است، چون نشاندهندهی خستگی از کار زیاد و سخت است!
۱۴. در جنگ جهانی دوم ژاپن با ککهای آلوده به طاعون، به چین حمله کرد!
۱۵. ژاپن و روسیه هنوز هم پیمان صلح پایان جنگ جهانی دوم را امضا نکردهاند، چون بر سر جزایر «کوریل» اختلاف دارند!
۱۶. در ژاپن دانش آموزان و معلمان، باهم کلاسها و سلف مدرسه را تمیز میکنند.
۱۷. در سال ۱۹۹۷ علاقهی شدید کودکان ژاپنی به کارتون و بازیهای «Pokemon» باعث سرگیجه، استفراغ و تشنج شد و آنها را راهی بیمارستان کرد.
۱۸. در ژاپن سالانه حدود ۲۴ میلیارد جفت «چاپستیک» مورد استفاده قرار میگیرد.
۱۹. در ژاپن برجی وجود دارد که یک اتوبان از وسط آن عبور میکند.
۲۰. در ژاپن مردم گربههای سیاه را خوش یمن میدانند.
۲۱. در ژاپن به «رونالد مک دونالد» بهدلیل نبودن صدای «ر» در این زبان، «دونالد مک دونالد» گفته میشود!
۲۲. در ژاپن «KFC» نام جشن شب کریسمس است.
۲۳. بسیاری از چشمههای آبگرم و حمامهای عمومی در ژاپن از ورود افرادی که خال کوبی دارند، جلوگیری میکنند.
۲۴. در ژاپن کاغذهایی که برای کشیدن کاریکاتور و شخصیتهای کارتونی مورد استفاده قرار میگیرد بیشتر از مصرف دستمالهای توالت است!
۲۵. در ژاپن جزیرهای وجود دارد که پر از خرگوش است.
۲۶. در جنگ جهانی دوم یهودیان برای پناهندگی به ژاپن درخواستی ارسال کردند و ژاپن بهدلیل اعتراض آلمانها این درخواست را رد کرد.
۲۷. در ژاپن قطاری وجود دارد که با جاذبهی مغناطیسی روی ریلها حرکت میکند و سرعت آن ۵۰۰ کیلومتر در ساعت است.
۲۸. بعد از ژاپن، برزیل بیشترین جمعیت ژاپنی تبار را دارد.
۲۹. اگر کسی در ژاپن با پریدن جلوی قطار خودکشی کند، خانودهاش به پرداخت جریمه برای اخلال کار قطار محکوم میشود!
۳۰. در اسپانیا شهری وجود دارد که نام خانوادگی ۷۰۰ نفر از شهروندان آن «ژاپن» است؛ آنها نوادگان ساموراییهایی هستند که در قرن ۱۷ بعد از بازگشت سفارت ژاپن به وطن خود، به ژاپن نرفتند و در اسپانیا ماندند.
۳۱. ژاپن رتبهی اول کماشتهایی را در جهان دارد! آرژانتین در این رتبه بندی بعد از ژاپن در رتبهی دوم قرار دارد.
۳۲. در سال ۸۰ میلادی، نروژ سوشی سالمون را به ژاپنیها شناساند!
۳۳. ۱۰۳ کشور در جهان مجازات اعدام را لغو کردهاند اما آمریکا، ژاپن و چین از این کار امتناع کردند.
۳۴. کوتاه کردن چنگالهای گربه در اغلب ایالتهای آمریکا قانونی است اما این کار در ۲۲ کشور جهان مانند ژاپن، آلمان، فنلاند، سوئیس،استرالیا و نیوزیلند ممنوع اعلام شده است.
۳۵. بیشتر خیابانهای ژاپن اسم ندارند!
۳۶. در ژاپن مسابقهای به نام «گریهی سومو» (Crying Sumo) وجود دارد که در آن کشتی گیران برای درآوردن گریهی نوزادان باهم به رقابت میپردازند!
۳۷. «گودزیلا» یک شهروند رسمی ژاپن است!
۳۸. مقامات ژاپنی در اطراف آتشفشانی در کوه «میهارا» حصاری ساخته است تا از ورود ۲ هزار نفر که قصد خودکشی و پریدن به داخل آتشفشان را دارند، جلوگیری کنند.
۳۹. نوشیدنیهای فانتا در ژاپن ۷۰ طعم مختلف دارد.
۴۰. برآورد شده است که حدود یک میلیون نفر از مردان ژاپنی، در اتاق خواب را سالها به روی خود میبندند که این امر باعث بهوجود آمدن مشکلات اجتماعی و بهداشتی میشود. این بیماری «هیکیکوموری» (Hikikomori) نامیده میشود.
۴۱. در سال ۲۰۱۱ زلزلهای در نزدیکی ژاپن سرعت چرخش زمین را افزایش داد، بهطوری که طول روز ۱/۸ میکرو ثانیه کوتاهتر شد!
۴۲. در ژاپن حداقل ۲۰ روش مختلف برای گفتن «متاسفم» وجود دارد.
۴۳. در ژاپن، جایی که دچار سونامی شده بود یک لوح سنگی باستانی وجود دارد که روی آن نوشته است: «خانههایتان را در این منطقه نسازید!»
۴۴. در ژاپن خودکشی مهمترین عامل مرگ مردان ۲۰ تا ۴۴ سال است.
۴۵. اولین مرد فرانسوی که وارد ژاپن شده بود، زندانی، شکنجه و کشته شد چون تلاش میکرد مسیحیت را تبلیغ کند.
۴۶. «موزهی اسنوپی» در سال ۲۰۱۶ در توکیوی ژاپن افتتاح شد.
۴۷. مردم ژاپن با ۸۳/۷ سال عمر، رتبهی اول امید به زندگی را در جهان دارند.
۴۸. مطالعات نشان میدهد که نوادگان ساموراییها هنوز هم پس از گذشت ۱۴۰ سال از پایان حکومتشان جزو طبقهی ممتاز جامعه هستند.
۴۹. در روستای «ناگوروی» ژاپن تعداد عروسکهایی که به اندازهی انسانها هستند، بیشتر از جمعیت روستا است!
۵۰. در ژاپن پرداخت انعام یک توهین محسوب میشود!
۵۱. در ژاپن احتمال کشته شدن توسط تفنگ، با احتمال کشته شدن توسط صاعقه در آمریکا برابر است.
۵۲. در توکیو بیخانمانها در کافینتهای شبانه روزی میخوابد چون از کرایهی خانه ارزانتر است.
۵۳. در جنگ جهانی دوم «خلبان هاجیمی فوجی» برای خودکشی فداکارانه (بستن بمب به هواپیما و منفجر کردن آن در خاک دشمن) داوطلب شد اما چون همسر و دو فرزند داشت، مورد قبول واقع نشد. پس از آن همسر وی، خود و دو دختر جوانش را غرق کرد.
۵۴. کسانی که در هنگ کنگ نمیتوانند خانه کرایه کنند، سیاست مک دونالد به دادشان میرسد؛ شعار این رستوران «درها همیشه باز هستند» میباشد و مردم میتوانند در این رستورانها زندگی کنند. در ژاپن به آنها «McRefugeess» (مک آواره) میگویند.
۵۵. تنها ۴ کشور مدرن مستعمرهی اروپا نشدهاند: ژاپن، کره، تایلند و لیبریا.
۵۶. قدیمیترین قلاب ماهیگیری جهان داخل یک غار در ژاپن پیدا شد. قدمت این قلاب به ۲۳ هزار سال قبل میرسد!
اگر در نزدیکی سال نو به توکیو سفر کنید، قطعا شاهد خواهید بود که کل شهر در حراج است. در هر کجا و در هر صنفی شما شاهد حراجهای بینظیر خواهید بود. در واقع این حراجها یک حراج معمولی ۱۰ یا ۲۰ درصد نیستند. این حراجها به قدری واقعی و وسوسهبرانگیز هستند که شما اگر نخواهید خرید هم بکنید باز هم متقاعد به خرید کردن میشوید. به طور مثال شما در این ایام میتوانید لباسهایی به قیمت حدود ۲۰۰۰ تومان پیدا کنید!
همچنین بسیاری از فروشگاهها به مشتریان خود پیشنهاد خرید معاف از مالیات (Tax-Free Shopping) را میدهند. برای بهره بردن از این فرصت طلایی که در واقع فقط شامل حال مسافران میشود شما باید ضمن اینکه مجموع خریدهایتان بیشتر از ۵۰۰۰ ین ژاپن شده باشد، پاسپورت خود را نیز به همراه داشته باشید تا با ارائه آن به فروشنده بتوانید از این بخشودگی مالیاتی بهرهمند شوید.
توکیو برخلاف بیشتر شهرهای آسیایی که بازارهای روباز خیابانی زیادی دارند، خیلی چنین بازارهایی ندارد. تنها بازار خیابانی روباز توکیو، بازار «آمیوکو« (Ameyoko) است.
در ادامه با تعدادی از مراکز خرید معروف در توکیو آشنا خواهید شد.
شینجوکو یکی از شلوغترین مناطق توکیو است. چه به قصد تماشای پارک «شینجوکوگیون» (Shinjuku Gyoen) رفته باشید و چه به قصد خرید، وقتی گذرتان به این منطقه میافتد با تعداد بیشماری از مغازهها و فروشگاههای مختلف روبرو خواهید شد. ایستگاه قطار شهری شینجوکو که در این نقطه قرار دارد، یکی از شلوغترین و اصلیترین ایستگاههای توکیو است. خود ایستگاه به فروشگاههای بزرگی مثل «کیو» (Keio) و«ایستان» (Isetan) ورودی دارد. همچنین فروشگاه «لومینه» (Lumine) و هزاران مغازه دیگر در این منطقه واقع شدهاند. در این منطقه شما فروشگاههای زنجیرهای بسیار بزرگ فروش البسه را خواهید یافت. فروشگاه مشهور «بیکلو» (Bicqlo) که در واقع از ادغام دو فروشگاه بزرگ «بیک کمرا» (Bic camera) و «یونیکلو» (Uniqlo) ایجاد شده است انواع مختلف اجناس متناسب با هر سلیقهای را عرضه میکند و در بین ژاپنیها بسیار محبوب است. فروشگاه بزرگ «کومهیو» (Komehyo) نیز در نزدیکی ایستگاه قطار شهری واقع شده است که دیدن آن توصیه میشود.
نزدیکترین ایستگاه: شینجوکو Shinjuku
توکیو به شهر چهارراههای شلوغ معروف است. یکی از این تقاطعهای شلوغ و معروف شیبویا است. در این نقطه فروشگاههای بسیاری با اجناس متنوع وجود دارد. فروشگاههای بزرگ «شیبویاهیکاری» (Shibuya Hikarie) و شیبویا ۱۰۹ از محبوبترین و شلوغترین فروشگاههای این منطقه هستند.
فروشگاه ۷ طبقه «لوفت» (Loft) نیز با اجناس بسیار متنوع از نوشتافزار و صنایع دستی گرفته تا لوازم منزل یکی از مقاصد خرید این منطقه است. در شیبویا کوچههای فرعی زیادی نیز هستند که مغازههای خردهفروشی در آنها هستند ولی ۳ تا از این کوچهها بسیار معروف است؛ «اسپین زاکا» (Spain zaka)، «کوئن دوری» (Koen Dori) و «سنترگای» (Center gai).
نزدیکترین ایستگاه: شیبویا Shibuya
گینزا در واقع یکی از مناطق خرید لوکس و مرکز مد توکیو است. گینزا یکی از مناطق خریدی است که به وجود برندهای مطرح دنیا مثل «کریستین دیور» (Christian Dior)، «لوئیس ووئیتون» (Louis Vuitton) شناخته شده است. البته در این منطقه برندهایی با قیمتهای مناسبتر مثل «زارا» (zara) یا «یونیکلو» (uniqlo) نیز پیدا میشوند. در گینزا مجتمعها و مراکز خرید بسیاری مثل «ماتسویا» (Matsuya)، «میتسیکوشی» (Mitsi koshi)، «مارونی یرگیت» (Marronnier Gate) و «توکیو پلازا گینزا» (Tokyu plaza Ginza) وجود دارند.
این بازار خیابانی که بین ایستگاههای قطار شهری «یوانو» (ueno) و« اکاچیماچی» (Okachimachi) قرار دارد همیشه مملو از جمعیت است و در واقع بهتر است بگوئیم در حال انفجار از جمعیت است!
هر چیزی که شما فکر بکنید در این بازار فروخته میشود. از کیف و لباس و لوازم تزئینی گرفته تا ماهی و انواع ادویهها. اگر دیدید که در این بازار عدهای روی صندلی ایستادهاند و فریاد میزنند تا نان را با تخفیف بفروشند اصلا تعجب نکنید.دیدن این بازار را به هیچ عنوان از دست ندهید.
نزدیکترین ایستگاه: یوانو ueno
مرکز خرید گرند بری در منطقه «مینامی ماچیدا» (Minami Machida) در واقع یک «اوت لت» (outlet) شناخته شده و معروف در توکیو است. در این مجتمع تجاری، فروشگاههای انواع برندهای مطرح دنیا مثل «آدیداس» (Adidas)، «نایک» (Nike)، «کوچ» (Coach)، «گپ» (Gap)، «الدناوی» (old navy)، «فرنچ فرانس» (French franc)، «مونت بل» (Mont Bell) و «بروکس برادرز» (Brooks Brothers) اجناس خود را با قیمتهای ارزانتر از جاهای دیگر (به علت تک سایز شدن اجناس و یا مد سال نبودن) عرضه میکنند. این مرکز خرید کمی از مرکز شهر فاصله دارد. چیزی حدود ۴۰ تا ۵۰ دقیقه از شیبویا.
نزدیکترین ایستگاه: مینامی ماچیدا Minami machida
ونوس فورت نیز یکی دیگر از مراکز outlet در توکیو است. برندهایی همچون «پوما» (Puma)، «لیوایز» (Levi’s) و «سامسونیت» (Samsonite) اجناس خود را با نازلترین قیمتها عرضه میکنند.
نزدیکترین ایستگاه: آاومی، توکیو تلهپورت Aomi,Tokyo Teleport
سوگامو که گاهی اوقات به نام محلهی پیرزنهای راجوکو نامیده میشود، بیشتر به خاطر «جیزودوری» (Jizo Dori) که یک خیابان ۸۰۰ متری پر از مغازه و فروشگاههای بزرگ است شهرت دارد. اغلب مشتریان این منطقه سالمندان هستند و رنج سنی عابران به طور معمول کمی بیشتر از سایر مناطق است. این منطقه به خاطر مغازههای خوراکیفروشی که خوراکیهای معروف ژاپنی مثل «شیدودایفوک» Shido-Daifuk، کیک برنجی پوند به همراه سس آرد شیرین را عرضه میکنند مشهور است.
نزدیکترین ایستگاه: سوگامو Sugamo
آکیهابارا مرکز لوازم الکترونیکی توکیو است. یکی از بزرگترین فروشگاههای این منطقه، فروشگاه ۹ طبقهای «یودوباشی» (Yodobashi) است. در طبقه اول انواع سیمکارت، در طبقه دوم انواع کامپیوتر و لبپتاپ و قطعات مربوطه، در طبقه سوم انواع دوربین و لوازم جانبی آن و در طبقه هفتم انواع بازیهای کامپیوتری و نرمافزارهای گوناگون عرضه میشود.
در محله ناکانو فروشگاهی است به نام فروشگاه اجناس به جا مانده مردم در قطارهای شهری که همان گونه که از نام فروشگاه مشخص است میتوان اجناس به جا مانده را با قیمتهای بسیار کم خریداری کرد. مرکز خرید «اتاکو» (Otaku) یکی از مراکز خرید مشهور این منطقه است. محله ناکانو مرکز بازیها و انیمیشنهای ژاپنی است. در ناکانو انواع کتابهای کمدی و طنز، فیلم و عروسکهای مشهور ژاپنی یافت میشود.
نزدیکترین ایستگاه: ناکانو (Nakanu) خط جیآرچو (JR Chuo)
دونکوئیجوت یک فروشگاه بزرگ زنجیرهای است که در تمام توکیو شعبه دارد. در این فروشگاه هر آنچه را که فکر کنید میتوان یافت. از لوازم الکترونیکی گرفته تا محصولات بهداشتی. در قفسههای این فروشگاه میتوانید اقلامی با قیمتهای بسیار مناسب و تخفیف خورده را پیدا کنید.