اگر در شهر ژنو به دنبال محلههای مناسب برای خرید هستید، این اسامی را به یاد داشته باشید: منطقه روبَس (Rues Basses) فروشگاههای پوشاک شیک و مد روز متعددی دارد. ریو گُش (Rive Gauche) بین خیابان رون وو قسمت قدیمی شهر ژنو، بوتیکهای فشن و کفش فروشیهای منحصر به فردی دارد. در قسمت قدیمی ژنو هم بوتیکهای گران قیمت و مغازههای عتیقه فروشی وجود دارند. مراکز خرید و دیپارتمنت استورها گسترهه وسیعتر و جهانیتری از محصولات را ارائه میدهند. تعدادی آنها در ژنو، مرکز بالِکْسِر (Centre Balexert)، لَپْرای (La Praille) و لِسانتر (Les Centresss) هستند.
مَنور (Manor)، یکی از دیپارتمنت استورهای معروف ژنو است که در نزدیکی ایستگاه اصلی قطار (Cornavin) قرار دارد. گلوبوس (Globus) یک دیپارتمنت استور لوکس و مشهور است که یک سالن غذای شگفتانگیز دارد که میتوانید در آن غذاهای متنوع و خاصی از نقاط مختلف دنیا را بیابید. دو سوپرمارکت بزرگ، میگرو (Migros) و کوپ (Coop) میتوانند در کرانههای راست و چپ ژنو پیدا شوند.
در سرتاسر شهر و در روزهای مختلف، بازارهایی در مکانهای گوناگون برپا میشوند. در شهر ژنو میتوانید تقویمی از کل این بازارها را بیابید. یکی از معروفترین بازارهای غذا در لِئَل دو ریو (Les Halles de Rives) از دوشنبه تا شنبه برپا میشود. همچنین در فرانسه هم بازارهای آخر هفته متعددی وجود دارد. در شنبه تلاش کنید بازار فرنی ولتر و در یکشنبه بازارهای دیوُن لِبَن (Divonne-les-Bains) و تواری را امتحان کنید. برای خرید از بازارهای مذکور (دیوُن لِبَن و تواری) قوانین گمرکی خرید از خارج مرز را در نظر داشته باشید.
مغازهها به طور معمول از دوشنبه تا جمعه ساعت ۹ صبح تا ۷ عصر، پنجشنبه تا ساعت ۹ و شنبهها از ۸ صبح تا ۶ بعد از ظهر کار میکنند. مانند بقیه قسمتهای سوئیس اکثر مغازهها به جز ایستگاه اصلی قطار و فرودگاه ژنو تعطیل هستند. این مکانها نیز از ساعت ۸ صبح تا ۸ شب فعالیت میکنند. بسیاری از مغازهها در حومه شهر ژنو برای ناهار بین ساعت ۱۲ تا ۱۳:۳۰ تعطیل میکنند.
آزگارد؛ کوهی جذاب و ساختهشده از برجهای دوقلو ۲۰۱۵ متری است که در پارک ملی (Auyuittuq) قرار دارد. نام این کوه از افسانهها و باورهای اسکاندیناویایی میآید. در باورهای این منطقه، آزگارد مقر پادشاهی خدایانی مانند المپ در افسانههای یونانی محسوب میشود. سراسر این پارک به خاطر طبیعت بکر، قلههای مرتفع و وقاری جادویی مکانی شگفتانگیز برای بازدید به شمار میرود. دسترسی به این ناحیه مشکل است و امکانات کمی برای این کار وجود دارد. (تنها یک کمپ رسمی در تمام این طبیعت وسیع وجود دارد) البته تورهای ۱۰ تا ۱۶ روزهای در طول تابستان و زمستان از مناطق (Pangnirtung) و (Iqaluit) در دسترس است که میتوانید دریکی از آنها شرکت کنید.
شهر ریودوژانیرو در بین کوهها و دریا واقع شده و به قدری تماشایی است که یونسکو در سایت میراث جهانی از ریو بهعنوان مکانی فوقالعاده زیبا در میان بزرگترین شهرهای دنیا نام برده است. چنین تحسین و تمجیدی از سوی سازمان یونسکو صرفاً به دلیل مناظر طبیعی نیست بلکه چشمانداز فرهنگی شهری و ترکیب معماری و فضای سبز ریو بیانگر رشد شهری آن میباشد.
ریودوژانیرو دومین شهر بزرگ برزیل است که در بین سالهای ۱۷۶۳ تا ۱۹۶۰، زمانی که برزیلیا (پایتخت کنونی برزیل) شکل گرفت، پایتخت این کشور به شمار میرفت. این شهر توسط استعمارگران پرتغالی در اواسط دههی ۱۵۰۰ پایهگذاری شد و بهعنوان بندرگاه و مسیری برای حمل و نقل طلا از معادن داخلی کشور مورد استفاده قرار گرفت. در طول تاریخ این کشور، به نظر میرسید که ریو همواره از منابع و داراییهای طبیعی خود آگاه بوده است؛ کوههای سر به فلک کشیدهی پشت شهر، کوه کله قندی شوگر لوف (Sugar Loaf) که بر فراز بندر آن قد برافراشته است و سواحل طویل هلالی شکل آن که همگی جزو برترین جاذبههای گردشگری آن در تور برزیل محسوب میشوند. این چشماندازهای بینظیر در کنار ساختمانهای باشکوهی که هر یک به دورهای از تاریخ ریو تعلق دارند، در توسعهی این شهر به عنوان مقصد اصلی تور برزیل نقش به سزایی داشتهاند.
برجستهترین، بهترین و شناخته شدهترین مشخصه ریودوژانیرو، قله سنگی شوگِر لوف است که در ارتفاع ۳۹۴ متری از سطح بندر قرار دارد. این کوه کلهقندی در نقطهای از زمین قرار گرفته و در امتداد بندر کشیده شده و از طریق مسیر خاکی باریکی به شهر متصل شده است. میتوان با استفاده از تله کابین از مبدأ «پراسا جنرال تیبرسو» (Praça General Tibúrcio) تا بالای قلهی کم ارتفاعی به نام «مورو دا اورکا» (Morro da Urca) که از دومین مسیر کابلی تا قلهی شوگر لوف کشیده شده حرکت کنید. از این منطقه شما میتوانید تمام سواحل کوهستانی، خلیج و جزایرش را دور تا دور احاطه کرده است، تماشا کنید. در قسمت زیرین این منطقه، ساحلی به امتداد صد متر با نام «پرایا دا اورکا» (Praia da Urca) به چشم میخورد که در نزدیکی مرکز اصلی ریو، در میان تپه «مورو کارا دو کائو» (Cara de Cão) و کوه شوگر لوف قرار گرفته است.
بر فراز تپه «کارا دو کائو» سه قلعه نظامی قرار دارد که از این میان تنها بازدید از قلعهی ستارهای شکل «سائو جائو» (São João) که متعلق به قرن شانزدهم میباشد برای عموم آزاد است.
بزرگترین شهر آمریکای جنوبی به وسیله رودخانههایی احاطه شده که به درون فلات میریزند. تقریباً از زمان ایجاد شهر در سال 1554 میلادی، سائوپائولو تبدیل به دروازه ورود به سرزمینهای جنوبیتر شد. کاشفانی با نام «باندریانت ها» از سائوپائولو به این مناطق جنوبی اعزام میشدند. امروزه بزرگراههای اصلی شهر در واقع همان مسیرهایی هستند که باندریانتها از آن عبور می کردند. همه میدانند که در تور برزیل این شهر استثنایی را نباید از دست بدهند.
آثار فرهنگی پرتغالی، اسپانیایی، آلمانی، آفریقایی، یهودی، عربی و ژاپنی در این شهر به خوبی در زندگی و فرهنگ مردم سائوپائولو احساس میشود؛ برای مثال وجود موزهای که به مهاجران ژاپنی اختصاص دارد، دلیلی بر این اثرگذاری است و موزه دیگری به اثر آفریقاییها بر برزیل اشاره دارد. شاید دشوارترین مسئله برای درک این شهر، اندازه بسیار وسیع آن باشد. راه خوبی که برای درک اندازه این شهر پیشنهاد میشود، مشاهده این چشم انداز وسیع از بالای برج ایتالیا در خیابان «آونیدا» است. بسیاری از جاذبه های گردشگری سائوپائولو از این چشم انداز وسیع قابل مشاهده هستند.
موزه هنر سائوپائولو که در نزد مردم محلی به «MASP» شناخته میشود، در سال 1968 گشایش یافت اما مجموعهای جامع و ممتاز از هنر غربی در آمریکای لاتین است. در این مجموعه آثاری از هنرمندان مدرن و امپرسیونیست شامل «رنوار»، «ون گوگ»، «ماتیس»، «مونه»، «دبرت»، «پیکاسو» و «میرو» در کنار 73 مجسمه برنزی اثر «دگاس» قرار دارد. با این که قدمت این آثار به دوران رنسانس میرسد، اما این موزه یکی از نخستین مجموعههایی در قاره آمریکاست که آثاری از میانه قرن 20 و متأخرتر در کنار هنر هنرمندان برزیلی را در خود جای داده است. بنای موزه توسط معمار برزیلی – ایتالیایی، «لینا بوباردی»، به صورت تلفیقی از هنر کلاسیک و مدرن طراحی شده است. این مجموعه همچنین فروشگاهی برای خرید آثار عتیقه را در روزهای یکشنبه دایر میکند و هر از گاهی میزبان کنسرتهای موسیقی است.
خانه آلبرشت دورر جایی است که این هنرمند مشهور رنسانسی از سال ۱۵۰۹ تا زمان مرگش در ۱۵۲۸ در آن زندگی میکرد. امروزه این خانه تبدیل به موزهای از زندگی و آثار وی شده است. این هنرمند به ویژه به خاطر چاپ دستیهایش بسیار شهرت داشت. از جاذبههای دیگر این حوالی میتوان به «تیِرگارتْنِر» (Tiergärtner) یک میدان کوچک قرون وسطایی و خانه قدیمی دیگری از اواخر قرن ۱۶ به نام «فِمبوهاوس» (Fembohaus) اشاره کرد که امروزه محل موزه هایمات (Heimatmuseum) با نمایشگاههایی مرتبط به تاریخ شهر شده است.