ویزا و مدارک مورد نیاز سفر به چین

تمامی گردشگران چین، به غیر از شهروندان سنگاپور، ژاپن و برونئی، برای ورود به کشور نیاز به ویزای معتبر دارند. یک ویزای تک ورودی Single-entry استاندارد برای مدت ۳۰ روز اعتبار دارد و باید در فاصله‌ی ۳ ماه از زمان صدور، مورد استفاده قرار بگیرد.

ویزاهای چند ورودی با مدت اعتبار ۶۰ تا ۹۰ روز فقط برای مسافران صادر می‌شوند اما نه همیشه. مراحل اخذ این ویزا بسیار سخت است. در صورتی که زمان سفرتان را افزایش دهید، ویزا را می‌توانید در چین تمدید کنید.

برای تهیه‌ی ویزای چین باید به سفارت چین در کشور خود مراجعه کنید. در بعضی از کشورها مثل ایالات متحده آمریکا و بریتانیا خدمات ویزا را برون‌سپاری کرده‌اند. کل مراحل دریافت ویزا نهایتا سه هفته طول می‌کشد.

اگر می‌خواهید به هنگ‌کنگ سفر کنید و شهروند اتحادیه اروپا، آمریکا، کانادا، استرالیا یا نیوزیلند هستید، تا ۹۰ روز اقامت نیازی به ویزا ندارید. شهروندان بریتانیا، می‌توانند تا ۱۸۰۰ روز بدون ویزا در هنگ‌کنگ اقامت کنند. شهروندان آفریقای جنوبی تا یک ماه بدون ویزا می‌توانند در هنگ‌کنگ بمانند.

شهروندان دیگر کشورها، برای سفر به هنگ‌کنگ باید ویزا بگیرند و این کار را می‌توانند از طریق سفارت چین در کشور خود انجام دهند.

مسافرانی که می‌خواهند از چین به هنگ‌‌کنگ بروند و قصد دارند دوباره به چین برگردند، باید ویزای چندورودی بگیرند. اگر چنین ویزایی دریافت  نکرده‌اند باید در هنگ‌‌کنگ دوباره نسبت به دریافت ویزا اقدام کنند.

اگر قصد دارید به ماکائو سفر کنید، شهروندان بیشتر کشورها باید ویزای ۳۰ روزه هنگام ورود بگیرند. این قانون شامل حال شهروندان اتحادیه  اروپا، ایالات متحده، کانادا، آفریقای جنوبی، نیوزیلند و استرالیا نمی‌شود.

برای ورود مجدد به چین از ماکائو هم نیاز به ویزای چند ورودی دارید.

مجمع الجزایر آناویل هاناس، برزیل

مجمع‌الجزایر آناویل هاناس بر رودخانه‌ ریو نگرو در ۷۰ کیلومتری شهر مانائوس برزیل واقع شده است. در فصل‌ بارانی عرض رودخانه در این مکان به ۳۰ کیلومتر می‌رسد. زمانی که آب رودخانه بالا می‌آید، حدود ۴۰۰ جزیره و کانال آبی در بستر رودخانه تشکیل می‌شود که پوشیده از جنگل‌ها و پوشش گیاهی انبوه و پناهگاهی برای گونه‌های مختلف پرندگان، حیوانات، جوندگان و حشرات است. آب سیاه رودخانه‌ ریو نگرو نیز گونه‌های مختلفی از آبزیان مانند ماهی معروف پیراروکو، توسوناره، پیرانا همچنین تمساح، دلفین و نهنگ دریایی کوچک در خود جای داده است. 

این مجمع‌الجزایر حاصل رسوبات فرسایش تپه‌ گویانا است که رود ریو برانکو به پایین تپه آورده و به آب‌های سیاه رنگ و اسیدی ریو نگرو سپرده و منظره‌ بسیار دیدنی دلتا مانندی به وجود آورده است. این مجمع‌الجزایر تا ۹۰ کیلومتر از رودخانه‌ ریو نگرو امتداد یافته است و شامل ۱۰۰ هکتار از جزایر و کانال‌های آبی این رودخانه و بیش از ۲۶۰۰۰۰ هکتار از جنگل‌های کنار رودخانه می‌شود.

مجمع‌الجزایر آناویل هاناس از سال ۱۹۹۷ جزو مناطق حفاظت شده و در «فهرست آزمایشی» یونسکو به‌عنوان اثر زیست محیطی مهم قرار گرفته است. 

گشت‌ و گذاری تصویری در برزیل

انتخاب برزیل و ریو به‌عنوان میزبان جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ و المپیک ۲۰۱۶ بی‌دلیل نبوده است. این سرزمین لبریز از زیبایی‌های فرهنگی و طبیعی است، با شهر‌های وسیع، جنگل‌هایبارانی شاداب و رودهای خروشان. برزیل کشوری است که هر کسی باید حداقل یک بار در طول زندگیش به آن سفر کند.

سرزمین آبشار‌ها

یک مرد در زیر آبشار در منطقه‌ی شهری کارولینا

برزیل سرزمینی لبریز از آبشارهای خروشان است. دیگر چه احتیاجی به دوش دارید؟ فقط یک قالب صابون بردارید و اجازه دهید آب‌های آرامش‌بخش برزیل شما را پاک کند.

مجلس ملی

دولت برزیل از انجمن‌های مقننه و شوراهای شهر تشکیل شده که در کل ۵۹۴ صندلی در مجلس ملی دارد.

مسیح رهایی‌بخش

یکی از مشهور‌ترین جاهای دیدنی جهان، مجسمه‌ی مسیح رهایی‌بخش است که با ارتفاع ۱۲۵ متر بر فراز شهر ریودژانیرو قرار گرفته است. این مجسمه در سال ۲۰۰۷ در فهرست عجایب هفت‌گانه‌ی جدید جهان قرار گرفت. این مکان بنای یادبودی است که باید حداقل یک بار در طول زندگیتان از آن بازدید کنید.

سائو پائولو

سائوپائولو بزرگ‌ترین شهر برزیل با یازدهمیلیون نفر جمعیت شهری و بیش از ۲۰ میلیون نفر جمعیت حومه است. سائوپائولو همچنین میزبان هفته‌ی مد، یکی از نمایش‌های پیشتاز مد و فشن، دنیا است.

مزارع کشت قهوه‌ی برزیلی

یک رنگین‌کمان که در بعدازظهری زیبا در پشت مزارع قهوه‌ی جنگلهای بارانی در منطقه‌ی جرایس خود‌نمایی می‌کند

این منطقه در شمال برزیل قرار دارد. مزارع قهوه یکی از مناظر معمول کشور برزیل هستند.

رود آمازون

یک تصویر زیبا از نمای بالا از رود مارگونه‌ی آمازون

آمازون یکی از طولانی‌ترین رود‌های جهان است.

قبایل بومی

بومی‌های قبیله‌ی "تمبه تنه تهارا" خود را برای بازی‌های بین قبایل سرخپوستی برزیل در سال ۲۰۰۹ آماده می‌کنند

در سرزمین قبیله‌های بومی، بسیاری از این مردم در خطر آسیب دیدن از ملاقات‌‌کننده‌های غیرمجاز هستند.

(بسیاری از این قبایل به دلیل ایزوله بودن در جنگل، نسبت به باکتری‌ها و میکروب‌های عادی جهان مدرن بسیار حساس هستند و ممکن است دچار آسیب‌های جدی شوند. دولت برزیل قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای محافظت از سلامت و فرهنگ این قبایل وضع کرده‌ است. مترجم)

جشن گرفتن جام جهانی ۲۰۱۴ در ساحل

عاشقان ساحل در ساحل ریودژانیرو فوتبال ساحلی بازی می‌کنند

ریو به خاطر ساحل‌هایش معروف است و هیچ‌جایی را بهتر از ریو برای فوتبال پیدا نخواهید کرد.

کارنوال ریو

به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین میهمانی‌های کره‌ی خاکی، کارنوال ریودژانیرو سالی یک بار به مدت چهار روز بیش از ۵ میلیون نفر را جذب شهر زیبای ریو می‌کند تا جشن بگیرند، غذا بخورند و از زندگی لذت ببرند. این کارنوال یکی از بزرگ‌ترین رویداد‌ها در سرتاسر برزیل است.

سواحل برزیل

نمایی زیبا از یک ساحل در ریو

برزیل به خاطر سواحلش معروف است. تماشای طلوع و غروب خورشید در این سواحل از خاطر بازدید‌کنندگان نمی‌رود.

توکیو اسرار آمیز: شهر معابد کهن، آسمان خراش ها و نئون

توکیو جاذبه‌ای قوی و بی‌نهایت دارد. آن‌چه در نگاه اول به چشم می‌خورد گوناگونی و گستردگی شهر است. علائم نئونی، معبدهای باستانی و برج‌های آسمان خراش همگی در یک شهر گردهم آمده‌اند. در ناحیه مترو بیش از ۳۵ میلیون جمعیت حضور دارد: به این می‌ماند که دو-سوم جمعیت بریتانیا را در یک شهر قرار دهی و انتظار داشته باشی که قطارها به موقع حرکت کنند و ترافیک روان باشد.

من در مادرید و لندن بزرگ شده‌ام و اکنون در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم، اما  توکیو وطن معنوی من است. من با کارتون‌ها، کمیک‌ها و بازی‌های کامپیوتریژاپن رشد کرده‌ام و از همان ابتدا میل غریبی من‌ را به سمت این شهر  می‌کشاند.

آن دوران اوایل نویسندگی من بود و جای تعجب ندارد که رمان «Blue Light Yokohama» را در توکیو نوشتم.

اهالی توکیو علاقه دارند به دیگران یادآوری کنند که تعداد ستاره‌های میشلین (میزان سنجش کیفیت رستوران) در توکیو از پاریس و لندن بیشتر  است. غذاهای خوشمزه این‌جا لزوما گران‌قیمت نیستند.

در سفر اخیرم، من و دوستم از پارک «میمون‌های برفی جیگوکودانی» دیدن کردیم و در حالی در انتظار اتوبوس بودیم تا به توکیو بازگردیم، ناگهان خود را در حال غذا خوردن در خانه‌ی مردی یافتیم. با گوگل یا استریت ویو چنین چیزهایی را نمی‌توان پیدا کرد.

وقتی در ۲۰۱۰ برای اولین بار  به توکیو آمدم کارمندی در گرمابه به من گفت: توکیو یک میلیون شهر است. ظاهرا هم همین‌طور است. «هارایوکو» حرکاتی موزون و دسته جمعی است که نوجوانانی مطابق با مد روز با یکدیگر اجرا می‌کنند، اما می‌توان با ۱۰ دقیقه پیاده‌روی به معبد میجی ژینگو رسید.

در این معبد زوجی جوان به صورت سنتی ازدواج می‌کنند: عروس کیمونوی سفیدی به تن کرده و روحانی معبد کفش‌های پاشنه‌دار به پا کرده است.

پارک «Todoroki Ravine» یکی دیگر از دیدنی‌های زیبای توکیو است و نباید از دیدن آن غافل شد. این پارک در حقیقت دره‌ای باریک است که در کنارش رودی جریان دارد و دارای حکاکی‌های سنگی، پل‌های قدیمی و بیشه‌های بامبو است.

در حین گشت زدن بوی خزه به مشام می‌رسد و آوای ناقوس معابد به گوش می‌خورد.

ترجیح می‌دهم به جای رفتن به کوه فوجی، به کوه تاکائو سفر کنم. مسیری دیدنی و با هزینه‌ی ورودی کمتر به بالای کوه در دسترس است. علاوه‌بر آن اگر قبل از تعطیلی سوشی بار وارد رستوران شوید، آن‌ها معمولا بشقاب شما را پر خواهند کرد، زیرا قوانین مربوط به ماهی، تنها تا زمانی محدود اجازه می‌دهند ماهی سرو شود.

«پل رنگین‌کمان» با نور خورشید کار می‌کند و وقتی روشن می‌شود بسیار باشکوه است. این محل چشم‌انداز مورد علاقه‌ی من در توکیو است. کسانی که از ارتفاع نمی‌ترسند می‌توانند با پای پیاده از روی آن عبور کنند و دورنمای پرتلالو توکیو را تماشا کنند. آب زیرین پل از طریق بازتاب نئون قایق‌های مخصوص مهمانی که در گذر هستند رنگارنگ می‌شود.

گردشگران نباید از وسعت توکیو، یا از این‌که اگر زبان ژاپنی بلد نباشند دچار سردرگمی می‌شوند وحشت‌ کنند. بسیاری از علائم به زبان انگلیسی است و مردم برای کمک به شما تمایل زیادی دارند. از کارت «سویکا» یا «پازمو» استفاده کنید: این کارت با کارت‌ سفر اویستر لندن شباهت زیادی دارند، اما در ژاپن می‌توان از این کارت‌ها برای خرید هم بهره گرفت.

سایت رسمی «Go Tokyo» راهنماهای ضروری و برنامه‌های مخصوص جابه‌جایی در شهر در دسترس است که شامل برنامه سفر با مترو است. وبسایت «Tokyo Free Guide» تورهای پیاده‌روی رایگان را تنظیم می‌کند.

 از «Metropolian Government Building Observatory» که رایگان است دیدن کنید. این ساختمان به حدی بلند است که در مسیر آسانسور به قسمت بالایی ساختمان گوش شما بر اثر تغییر فشار خواهد گرفت. آن‌جا دورنماهایی از کوه فوجی دیده می‌شود و علاوه‌بر آن مغازه‌ی سوغاتی فروشی جذابی وجود دارد. این محل هم در روز و هم در شب بسیار تماشایی است.

یاکیتوری مرکز غذاهای خیابانی است. بیشتر غذاها را گوشت‌های کبابی روی سیخ تشکیل می‌دهد که نمک‌زده و لعاب‌دار هستند. مموری لین (Memory Lane) محلی است آکنده از فانوس‌های سرخ و سیم‌کشی‌های بی‌حفاظ که در زیر محل عبور قطار گرفته است. ژاپن مدرن و باستانی در این‌ محل به هم می‌رسند.

عکسی از من و دوستم در کنار رود یوکوهاما و در حال تماشای نورهای نئونی وجود دارد. این عکس مورد علاقه‌ی من از اولین سفرم است. این اولین ماموریت من به این «مقصد افراطی» بود که به عنوان نویسنده‌ی مجله‌ی سفر به آن سفر کردم.

من در میانه دهه سوم زندگی‌ام بودم، بنابراین بسیار هیجان داشتم. توری که با آن سفر کردم پر از افراد مسن و پیر بود، از این رو با راهنمای تور، مردمی فرانسوی که با زنی ژاپنی وصلت کرده بود، طرح دوستی ریختم.

نئونی که آب و چرخ‌و‌فلک یوکوهاما را نمایان می‌کند در پس‌زمینه قرار دارد. ما هر دو غرق در صحبت شده بودیم و همزمان به آب‌ها خیره نگاه می‌کردیم.

تمایل شدید من به کشف روح توکیو به این معنا است که رابطه‌ی من با شهر بسیار منحصر به فرد است- با وجود این‌که این شهر بسیار فراموش‌کار است.

دو سال را برای تحقیق در مورد رمان «Blue Light Yokohama» گذراندم، رمانی که نام آن از آهنگی عاشقانه ساخته‌ی آیومی ایشیدا برگرفته شده است. این آهنگ در کریسمس ۱۹۶۸، محبوب‌ترین آهنگ در ژاپن بوده است.

چراغ‌های خیابانی یوکوهاما با گاز کار می‌کرده و با نور آبی می‌درخشیده است. متن آهنگ کمی عجیب به نظر می‌رسد: ایشیدا به جای مخاطب قرار دادن معشوقه‌اش، با شهر سخن می‌گوید.

توکیو اسرار آمیز: شهر معابد کهن، آسمان خراش ها و نئون

توکیو جاذبه‌ای قوی و بی‌نهایت دارد. آن‌چه در نگاه اول به چشم می‌خورد گوناگونی و گستردگی شهر است. علائم نئونی، معبدهای باستانی و برج‌های آسمان خراش همگی در یک شهر گردهم آمده‌اند. در ناحیه مترو بیش از ۳۵ میلیون جمعیت حضور دارد: به این می‌ماند که دو-سوم جمعیت بریتانیا را در یک شهر قرار دهی و انتظار داشته باشی که قطارها به موقع حرکت کنند و ترافیک روان باشد.

من در مادرید و لندن بزرگ شده‌ام و اکنون در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم، اما  توکیو وطن معنوی من است. من با کارتون‌ها، کمیک‌ها و بازی‌های کامپیوتریژاپن رشد کرده‌ام و از همان ابتدا میل غریبی من‌ را به سمت این شهر  می‌کشاند.

آن دوران اوایل نویسندگی من بود و جای تعجب ندارد که رمان «Blue Light Yokohama» را در توکیو نوشتم.

اهالی توکیو علاقه دارند به دیگران یادآوری کنند که تعداد ستاره‌های میشلین (میزان سنجش کیفیت رستوران) در توکیو از پاریس و لندن بیشتر  است. غذاهای خوشمزه این‌جا لزوما گران‌قیمت نیستند.

در سفر اخیرم، من و دوستم از پارک «میمون‌های برفی جیگوکودانی» دیدن کردیم و در حالی در انتظار اتوبوس بودیم تا به توکیو بازگردیم، ناگهان خود را در حال غذا خوردن در خانه‌ی مردی یافتیم. با گوگل یا استریت ویو چنین چیزهایی را نمی‌توان پیدا کرد.

وقتی در ۲۰۱۰ برای اولین بار  به توکیو آمدم کارمندی در گرمابه به من گفت: توکیو یک میلیون شهر است. ظاهرا هم همین‌طور است. «هارایوکو» حرکاتی موزون و دسته جمعی است که نوجوانانی مطابق با مد روز با یکدیگر اجرا می‌کنند، اما می‌توان با ۱۰ دقیقه پیاده‌روی به معبد میجی ژینگو رسید.

در این معبد زوجی جوان به صورت سنتی ازدواج می‌کنند: عروس کیمونوی سفیدی به تن کرده و روحانی معبد کفش‌های پاشنه‌دار به پا کرده است.

پارک «Todoroki Ravine» یکی دیگر از دیدنی‌های زیبای توکیو است و نباید از دیدن آن غافل شد. این پارک در حقیقت دره‌ای باریک است که در کنارش رودی جریان دارد و دارای حکاکی‌های سنگی، پل‌های قدیمی و بیشه‌های بامبو است.

در حین گشت زدن بوی خزه به مشام می‌رسد و آوای ناقوس معابد به گوش می‌خورد.

ترجیح می‌دهم به جای رفتن به کوه فوجی، به کوه تاکائو سفر کنم. مسیری دیدنی و با هزینه‌ی ورودی کمتر به بالای کوه در دسترس است. علاوه‌بر آن اگر قبل از تعطیلی سوشی بار وارد رستوران شوید، آن‌ها معمولا بشقاب شما را پر خواهند کرد، زیرا قوانین مربوط به ماهی، تنها تا زمانی محدود اجازه می‌دهند ماهی سرو شود.

«پل رنگین‌کمان» با نور خورشید کار می‌کند و وقتی روشن می‌شود بسیار باشکوه است. این محل چشم‌انداز مورد علاقه‌ی من در توکیو است. کسانی که از ارتفاع نمی‌ترسند می‌توانند با پای پیاده از روی آن عبور کنند و دورنمای پرتلالو توکیو را تماشا کنند. آب زیرین پل از طریق بازتاب نئون قایق‌های مخصوص مهمانی که در گذر هستند رنگارنگ می‌شود.

گردشگران نباید از وسعت توکیو، یا از این‌که اگر زبان ژاپنی بلد نباشند دچار سردرگمی می‌شوند وحشت‌ کنند. بسیاری از علائم به زبان انگلیسی است و مردم برای کمک به شما تمایل زیادی دارند. از کارت «سویکا» یا «پازمو» استفاده کنید: این کارت با کارت‌ سفر اویستر لندن شباهت زیادی دارند، اما در ژاپن می‌توان از این کارت‌ها برای خرید هم بهره گرفت.

سایت رسمی «Go Tokyo» راهنماهای ضروری و برنامه‌های مخصوص جابه‌جایی در شهر در دسترس است که شامل برنامه سفر با مترو است. وبسایت «Tokyo Free Guide» تورهای پیاده‌روی رایگان را تنظیم می‌کند.

 از «Metropolian Government Building Observatory» که رایگان است دیدن کنید. این ساختمان به حدی بلند است که در مسیر آسانسور به قسمت بالایی ساختمان گوش شما بر اثر تغییر فشار خواهد گرفت. آن‌جا دورنماهایی از کوه فوجی دیده می‌شود و علاوه‌بر آن مغازه‌ی سوغاتی فروشی جذابی وجود دارد. این محل هم در روز و هم در شب بسیار تماشایی است.

یاکیتوری مرکز غذاهای خیابانی است. بیشتر غذاها را گوشت‌های کبابی روی سیخ تشکیل می‌دهد که نمک‌زده و لعاب‌دار هستند. مموری لین (Memory Lane) محلی است آکنده از فانوس‌های سرخ و سیم‌کشی‌های بی‌حفاظ که در زیر محل عبور قطار گرفته است. ژاپن مدرن و باستانی در این‌ محل به هم می‌رسند.

عکسی از من و دوستم در کنار رود یوکوهاما و در حال تماشای نورهای نئونی وجود دارد. این عکس مورد علاقه‌ی من از اولین سفرم است. این اولین ماموریت من به این «مقصد افراطی» بود که به عنوان نویسنده‌ی مجله‌ی سفر به آن سفر کردم.

من در میانه دهه سوم زندگی‌ام بودم، بنابراین بسیار هیجان داشتم. توری که با آن سفر کردم پر از افراد مسن و پیر بود، از این رو با راهنمای تور، مردمی فرانسوی که با زنی ژاپنی وصلت کرده بود، طرح دوستی ریختم.

نئونی که آب و چرخ‌و‌فلک یوکوهاما را نمایان می‌کند در پس‌زمینه قرار دارد. ما هر دو غرق در صحبت شده بودیم و همزمان به آب‌ها خیره نگاه می‌کردیم.

تمایل شدید من به کشف روح توکیو به این معنا است که رابطه‌ی من با شهر بسیار منحصر به فرد است- با وجود این‌که این شهر بسیار فراموش‌کار است.

دو سال را برای تحقیق در مورد رمان «Blue Light Yokohama» گذراندم، رمانی که نام آن از آهنگی عاشقانه ساخته‌ی آیومی ایشیدا برگرفته شده است. این آهنگ در کریسمس ۱۹۶۸، محبوب‌ترین آهنگ در ژاپن بوده است.

چراغ‌های خیابانی یوکوهاما با گاز کار می‌کرده و با نور آبی می‌درخشیده است. متن آهنگ کمی عجیب به نظر می‌رسد: ایشیدا به جای مخاطب قرار دادن معشوقه‌اش، با شهر سخن می‌گوید.